Bab 2 & Enam: Mimpi

Thursday: February 13, 2014
In the name of Allah, the Most Gracious, the Most Merciful


Penat satu hari ni masih bersisa. Aku rasa kalau penat tu boleh timbang berat. Aku boleh jadi juara untuk hari ni. Satu hari aku cuba penuhkan masa yang ada sebaiknya. Siapkan apa yang termampu. Walau terkejar-kejar tapi Alhamdulillah aku masih lagi hidup sampai masa ni.

Aku tengok jam pada tangan, da pukul 1940. Maghrib tak solat lagi. Aku tarik diri. Tinggalkan apa yang bersisa. Aku kena balik. Sebab Maghrib pun aku tak solat lagi.

"Esok kita jumpa dkt office". Aku cuma senyum pada empunya suara tu. Penat da sampai tak mampu nak kata apa. Aku kena cepat pergi surau. Takut Maghrib habis aku pun sekali habis.

----------------------------------------------

Tadi masa aku drive balik rumah, teringat mimpi semalam. Mimpi yang aku rasa cuma sekadar mimpi. Tapi kenapa dia yang aku mimpi. Bukan aku minta untuk ada dia dalam mimpi aku.

Malam macam ni patut tenang buat aku. Tapi ntah kenapa mcm berserabut je rasanya. Badan da penat. Mata pula da lesu. Baik aku rehatkan diri sementara boleh.

Aku capai buku yang aku da siap letak atas katil. Langit Vanilla karya Wani Ardy. Memang da jadi sifat semula jadi aku agaknya utk membaca sebelum tidur. Tengok lah banyak mana yang aku mampu baca malam ni sebab kudrat mata ni nak meniti satu-satu patah perkataan dlm buku tu da macam tak bernyawa.

Aku kalih mata pada luggae bag tepi almari. Esok nak kena travel lagi. Aku tgk buku pada tangan. Nak baca ke nak terus tidur.

Aku letak buku disisi. Aku rasa tidur tu paling baik. Lampu bilik aku matikan.

Gelap. Suram.

-----------------------------------------

Semalam aku mimpi dia
Mimpi dia lagi
Sampai bila aku akan terus mimpikan dia
Aku sendiri tak pasti

Kenagan itu memang ada
Mungkin kenangan tu yang bawa diri hadir dalam mimpi
Tapi kenapa terlalu kerap
Bukan aku tak suka
Cuma aku rimas
Rimas dengan mimpi yang cuma mainan lena
Yang indahnya cuma dalam khayalan
Tapi perit dalam realiti


Gadis biasa;